Horneburgse legendes

Margaretha in de kerker

Zoals zoveel dingen uit het verleden waarover ons geen duidelijke en voldoende zekerheid wordt gegeven , is ook dit onderwerp legendarisch geworden. Het is als volgt: “Ten tijde van de kruistochten bouwde graaf Goddert von Horne voor zichzelf een permanent kasteel, naar hem werd het kasteel Horne of Hornburg genoemd. In zijn wapen had hij een buffelhoorn.

De kleinzoon van deze graaf en met dezelfde naam trouwde met een meisje uit de middenklasse, Margaretha genaamd, die onder zijn vader al met haar zus naar het kasteel was gekomen. De aanvankelijke neiging van de graaf naar zijn vrouw bekoelde echter al snel; hij gaf zich over aan alle wilde feesten en ondeugden en werd de schrik van alle mensen die gedwongen werden om met hem in contact te komen.

Tegen de aanvallen van zijn vijanden wist hij veilig achter de stevige muren, hoge muren en diepe grachten zijn kasteel. Hij sloot de vrome, deugdzame Margaretha op in een smalle kerker onder het duigdak boven zijn woonruimte. Alleen hij wist waar ze was.

Dertig jaar lang hield hij haar zo gevangen, elke avond bracht hij haar zelf een kan water en een stuk brood. De kleine Heinz, zijn zoon was op tijd aan zijn woede ontsnapt door de zorg van zuster Margaretha en de adellijke familie van Oer die op het kasteel Kackelsbeck [ Kakesbeck ] tussen Ludinghausen en Hiddingsel woonden.

Op een dag, toen een groot jachtgezelschap in het kasteel aanwezig was, wierp de ridder zijn oog op Beata, de dochter van een ridder uit de omgeving, en trouwde met haar. Maar zelfs dit kon geen gunstige invloed op hem uitoefenen.

Terwijl Goddert Horne het land bezorgd al door zijn overvallen en alle bezittingen van de boeren en mensen op het platteland te worden getrokken , de Baron Lambert was Oer de schuilplaats van de onderdrukte en de vervolgde. Hiervoor oogstte hij de diepe en onverzoenlijke haat van graaf von Horne, die uitmondde in een openlijke en bittere vete toen de Gogerichte Lambert een landgoed schonk bij Ascheberg, waarvan Goddert meende dezelfde rechten en aanspraken te hebben. Een storm van de Horneburgers op kasteel Kackelsbeck verwoestte dit prachtige kasteel. Lambert vluchtte met zijn gezin en Heinz naar de bisschop van Münster. Maar Lambert liet zijn kasteel mooier en steviger herbouwen met de hulp van de bisschop en naburige ridders, terwijl Heinz de vete tegen zijn onbekende vader opnam en hulp inriep. Hij wist ook hoe hij de geheime ingangen van kasteel Horne moest weten.

Lange tijd weerstond de Hornburg de aanvallen van zijn vijanden, totdat ze uiteindelijk, op een nacht, terwijl Goddert en zijn vazallen zich volkomen veilig geloofden en zich overgaven aan wijn, in handen vielen van Baron von Oer . Met de hulp van zijn tante (de zus van zijn moeder) die nog leefde, ontdekte Heinz enkele geheimen van het kasteel en vond nu ook zijn ouders.

Zijn vader deed afstand van alle eigendommen ten gunste van de zoon en leidde vanaf dat moment een leven van strikte boetedoening. Margaretha herstelde niet van het lijden en de ontberingen die ze had doorstaan; ze stierf kort na haar bevrijding en werd begraven in Hamm   . De huidige eigenaar van het kasteel, graaf Heinz, bleef kinderloos en liet het hele bezit na aan de familie von Oer , met wie hij een groot deel van zijn leven gelukkig en gelukkig had doorgebracht.”

Het einde van de van Hornes

(16) Een andere legende beschrijft het einde van de graven van Horne als volgt: De laatste voorouderlijke eigenaren van de familie von Horne waren twee vijandige broers. Haar vader had het eigendom onder hen verdeeld, het kasteel aan de oudste gegeven en het afgescheiden landgoed “het Hof zum Berge” ( Hofzumberge , ook al 3 jaar eigendom van de hertog van Arenberg ) aan de jongste toegewezen . Er was een oude haat tussen hen, en de verdeling van eigendom maakte het alleen maar erger.

De jongere werd op een stormachtige nacht overvallen door de oudere broer en hij werd vermoord. De invloed van de aartsbisschop van Keulen, die de spirituele macht in dit gebied had, slaagde in het verplaatsen van de moordenaar tot ernstige berouw en boete, dus dat hij zijn leven bleef in eenzaamheid.

De Horneburg werd vrij, de burgers kwamen naar voren en alleen het kasteel met een paar landerijen werd eigendom van de gerespecteerde en populaire familie van de Freiherrn von Oer , vooral op instigatie van de aartsbisschop .

De ijzeren kraag

Een derde legende over graaf Horn moet hier worden toegevoegd, het betreft de vijandschap van de graaf met de baron von Oer . ” Na de nederlaag die hij bij Lambert von Oer had geleden, probeerde graaf Goddert een zeer wrede wraak te nemen. Hij reed naar Neurenberg naar een beroemd arsenaal en had een kraag gemaakt van het beste staal door dezelfde. Achthoekig, het had een geheim mechanisme aan de binnenkant dat het vergrendelde en het onmogelijk maakte om het opnieuw te openen.

Met deze martelwerktuigen overviel Goddert zijn vijand toen deze op kerstnacht naar Lüdinghausen reed voor de kerstmis. Plotseling werd de familieslee aangevallen door het volk van Goddert , de baron werd omsingeld en het lint werd hem omgedaan onder minachtend gelach en spot. Geen kunstenaar of smid kon die vervelende last van zich afzetten. Bovendien, aangezien het elk genot voedsel verhinderde, maakte Lambert in stille instemming tot een snel einde gecombineerd .

Ja, niet alle hulp was verloren. Een smid kopieerde de halsband en deed hem om zijn hond om vervolgens te proberen hem te openen. Dit lukte pas toen de hond met zijn nek op het aambeeld werd gezet en de smid met twee krachtige hamerslagen op de band sloeg. Bij de tweede klap sprong hij op.

Na enige overreding van de smid en de predikant onderwierp de baron zich met een vast vertrouwen op Gods hulp aan dezelfde procedure, die ook hetzelfde succes had. Von Oer schonk de smid een ridderorde als beloning en schonk hem een ​​goed tussen Lüdinghausen en kasteel Horne. “- De halsband wordt bewaard en getoond in het gemeentehuis in Münster.

bron

Kroniek van de Horneburgse School, deel 1: tot 1918, in: Archief van de stad Datteln (ongepubliceerd manuscript in Sütterlin-schrift). De nummers tussen haakjes verwijzen naar de desbetreffende pagina’s.

Echte beloning

De kraagsage weerspiegelt een historische gebeurtenis op 25 juli 1520 in de buurt van kasteel Kakesbeck bij Lüdinghausen. De originele ijzeren kraag is te zien op kasteel Darfeld en een replica op kasteel Vischering . De verwijzing naar het geslacht van de von Oer is historisch mogelijk, maar niet die naar de Horneburg in de Vest .

In de boerenstand van Haaren an der Lippe, zeven kilometer ten oosten van Hamm, stond een kasteel dat nu niet meer bestaat, dat op oude kaarten staat vermeld als “Hornen” of “Hoorn” en in de 16e eeuw als “Horneburg”.

De stenen maagd

In Horneburg woonde in de oudheid een ridder genaamd Urne. Hij had een diepe put op de binnenplaats. Er stond een stenen beeld van een meisje op. Er was een luik voor dit beeld. Als iemand iets gebroken had, moest hij het stenen meisje kussen. Toen hij haar kuste, ging het luik open, hij zonk en verdronk in de put. Buitenlandse ridders stuurden waarschijnlijk mensen naar Horneburg voor de heer von Urne om ze op deze manier uit de weg te ruimen. (Mondelinge overlevering; Alt-Recklinghausen, 80; Dorider , 14f; Sondermann, 125).

verder lezen

• Alt-Recklinghausen, kwartaalbijlage van de Recklinghäuser Volkszeitung over de geschiedenis van de stad Recklinghausen en omgeving 4 (1923), 80.
• Dorider , Adolf, Thuis in het verleden en heden 13 (1936/1937), 14f.
• Grasse , Johann Georg Theodor, Book of Legends of the Prussian State, Deel 1, Glogau 1868, 674f.
• Möllers, Heinrich, De ijzeren kraag. Historisch bewijs van oude relaties tussen Horneburg, Lüdinghausen en Darfeld , Horneburg 1999; Hoornburg ² 2010.
• Möllers, H., Onze thuisschat aan sagen, verzameld en opgetekend door v. B. Gellenbeck , in: Horneburg – geschiedenis en verhalen. Bijdragen aan lokale en regionale studies, red. voor het 600-jarig jubileum van kasteel Horneburg door het festivalcomité van de Horneburg Citizens’ Rifle Club in samenwerking met de wijk Recklinghausen, Datteln-Horneburg 1983, 15-19.
• Möllers, H., studies over de oorsprong en betekenis van de plaatsnaam “Horneburg”, in: Horneburg – geschiedenis en verhalen. Bijdragen aan lokale en regionale studies, red. ter gelegenheid van het 600-jarig jubileum van kasteel Horneburg door het festivalcomité van de Horneburg Citizens’ Rifle Club in samenwerking met de wijk Recklinghausen, Datteln-Horneburg 1983, 53-59.
• Sauermann, Dietmar en Sabine Greilich , legendarische plaatsen. Een metgezel door de legendarische wereld van Westfalen, Münster 1993, 46f.
• Sondermann, Dirk, Lippesagen. Van mond tot bron, Bottrop 2013, 125.

Referenties

• Bernhard Gellenbeck , Horneburg School Chronicle
• De ridder met de ijzeren kraag
• Een kraag affaire in Münsterland