Vanuit het Frans.

HEERLIJKHEID VAN GHOOR.

Het kasteel van Ghoor, een van de oudste voorrechten van het machtige huis van Hornes, was vanaf het begin van de 13e eeuw eigendom van een van zijn takken en viel, volgens de auteur van de Délices du pays de Liège pas aan het einde van de 16e eeuw, via Françoise de Ghoor, die trouwde met Herman-Thierri de Mierlaer, Sire de Meyel uit het Graafscap Horne. Bijna een eeuw voor dit huwelijk namen rovers zonder bekentenis, profiterend van de wanorde die de familie van de Mark in het graafschap Hornes had veroorzaakt, het kasteel van Ghoor in beslag, van waaruit ze ongestraft de omliggende plaatsen plunderde. In het jaar 1500 nam bisschop Jean de Hornes het op zich om ze te verjagen, en nadat hij daar persoonlijk was aangekomen, nam hij het kasteel in na vijf dagen beleg. Dezelfde auteur beschrijft het kasteel van Ghoor als volgt: “Dit oude gebouw ligt een mijl naar het noorden. de Hornes, in een klein moeras omzoomd met bomen van

-451-

hoog bos en dat dienst doet als sloot. De ingang ligt op het oosten; de brug die ernaartoe leidt, wordt gevormd door een paar boomstammen die redelijk stevig aan elkaar vastzitten. Ten eerste is er een groot boerenerf, waar alles is bedoeld voor de rustieke economie, behalve een kasteelkapel die erg oud lijkt, zowel door de wanorde van de muren als door de eigenheid van de structuur. Van daaruit klimt men via een brug die hoger, langer en steviger is dan de eerste, naar de kerker, die op een verhevenheid is gebouwd. Het bestaat uit verschillende gebouwen rondom een ​​vierkante binnenplaats. De grootste wordt geflankeerd door twee torens, die de westkant verdedigen. Het wordt vergezeld door twee vleugels, waarvan de linkerkant in een vierkant kan worden gevouwen om een ​​deel van de oostkant te begrenzen, die wordt verdedigd door een toren die op de buitenste hoek is geplaatst. >>

Tegen het midden van de 12e eeuw lijkt de heerlijkheid van Ghoor eigendom te zijn geweest van Jean de Looz (jan van Loon), zoon van Arnold, graaf van Looz, en Aleyde de Diest.

Zijn zoon, Robert, heer van Ghoor, van Berlo en van het kasteel van St-Etienne in Corswarem, verhoogde bij charter van het jaar 1180 de uitkering ingesteld op aanroeping van Sint-Jan de Doper in Corswarem (1).

Robert, Sire de Ghoor, trouwt met Marie de Diest, erfgename van het land en fort van Berlo, en kasteel

(1) Codex diplom. Lossensis, No 116.

-452-

St-Etienne in Corswarem, dochter van Arnold de Diest, heer van genoemde plaatsen. Ze kregen vier kinderen, namelijk:

1) Jean of Guillaume de Looz, Sire de Ghoor;

2) Arnold, priester;

3) Robert, heer van Corswarem;

4) Marie de Ghoor, die samen met twee van haar broers de abdij van Paix-Dieu stichtte, nabij Huy; getuigen de archieven van deze abdij en de historicus Fysen. Zij trouwde met Sir Robert Otto of Otten (1).

In de jaren 1212, 1224, 1227, 1240 en 1256 vermeldt Butkens in zijn Trofeeën van Brabant (2)

Engelbert de Hornes, heer van Cranendonck en Ghoor, aan wie hij vier kinderen toedichtte; namelijk:

1) Guillaume, heer van Cranendonck, 1271, 1282,

trouwde in 1266 met Elisabeth, dochter van Arnold, Sire de Steyn en Marguerite de Fauquemont;

2) Nicolaas, broer van de Duitse orde, meester provinciaal in 1278, stierf in 1284;

3) Sophie, echtgenote van Jean, heer van Heusden;

4) Daniël, opvolger van zijn vader.

Daniel, Sire de Ghoor, ridder, wordt genoemd in een oorkonde gegeven door Guillaume, Sire de Hornes, zijn neef, in het jaar 1285; en in het jaar 1294 gaf hij,

(1) Butkens. Trofeeën van Brabant, jaargang 11, p. 99, en Supplement, deel II, p. 50.

(2) Idem, deel II, p. 99.

-153-

met genoemde Sire de Hornes, brieven voor het klooster van Keyserbosch.

De vrouw van deze heer van Ghoor is niet bekend, maar de vijf kinderen die volgen worden aan haar toegeschreven.

wind; namelijk:

1) Daniël, opvolger van zijn vader;

2) Erard van Ghoor;

3) Robert de Ghoor, ridder, verzegeld, in het jaar 1510, het huwelijkscontract tussen Renaud, zoon van de graaf van Gelre, en Sophie Berthout; in het jaar 1512 bezegelde hij de oorkonde van Cortenbergh (1). Hij trouwde in 1506 met Jutte d’Eekeren.

4) Agnès de Ghoor, genoemd in 1525;

5) Guillaume de Ghoor, ridder, wordt genoemd, in het jaar 1510, zoon van Daniel de Ghoor; en in het jaar 1312 wordt hij beschreven als een neef, door Gerard, heer van Hornes; en tenslotte, in het jaar 1328, werd hij burgemeester van Ermengarde, dochter van de graaf van Kleef, vrouwe van Hornes, echtgenote van genoemde Gerard.

Daniel, Sire de Ghoor, ridder, was Seneschal van Brabant in 1306, 1307 en 1311. Hij was een van de heren aan wie Gérard, Sire de Diest, bij oorkonde van 29 augustus 1306 de taak toevertrouwde om de hem verschuldigde aan de hertog van Brabant omdat hij hem had bijgestaan ​​tegen de opstandige inwoners van de stad Diest (2).

(1) Mirus, Opera. diploma, t. Ik p. 447. (2) De Klerk. Brabantsche Yeesten; Willems-editie, p. 728.

-154-

Hij seella, 7 mei 1307, met verschillende andere grote vazallen, en in de hoedanigheid van drossard van Brabant, het charter van de openhartigheid verleend door de hertog aan de stad Léau (1).

Op 18 september van hetzelfde jaar verscheen hij als getuige bij het charter van Jean II, hertog van Brabant, waarin hij erkende dat de hoge en lage rechter van Mont-Saint-Guibert en Dion behoorden tot de abt en in het klooster van Gembloux (2).

In het jaar 1309 verzegelde hij de oorkonde van Jean, hertog van Brabant, waarin hij verklaarde dat hij Philippine, gravin van Henegouwen, had teruggegeven aan het bezit van het land van Mirwart (5).

Daniel, Sire de Ghoor, verbond zich met Jeanne, dochter van Lambert de Feche, genaamd de Schoonvorst, en van N. de Haren, dochter van de advocaat van Maestricht; ze brachten vier kinderen voort, namelijk:

1) Daniël, heer van Ghoor, ridder;

2) Jeanne de Ghoor, gehuwd met Thierri d’Argenteau, Heer van Hemptinnes;

5) Aleyde, abdis in Forêt, nabij Brussel, overleden in 1560.

4) Lambert de Ghoor, vader de Schinnen, drossard de Maeseyck, die leefde in 1581; was getrouwd met zijn gouvernante.

(1) De Klerk. Brab. Yeesten; édit. Willems, p. 745.

(2) Idem, p. 745.

(5) Graaf De St-Genois. Oude monumenten, p. 274.

-155-

Daniël, heer van Ghoor, sloot zich aan bij Catharina Van Amstel, vrouwe van Merlo, dochter van Arnold, heer van Ysselsteyn. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren, te weten:

1) Arnold, opvolger van zijn vader;

2) Marie, echtgenote van Mathieu de Launais, heer van Rummes, Ham, Beverlo, etc.;

3) Jean, heer van Nieuw-Ghoor, droeg een tandeloze stoeprand;

4) Marguerite, die getrouwd was met Costin, Sire de Berchem en de Ranst;

5) Gerard de Ghoor.

Arnold, heer van Ghoor, vocht in 1371 in het leger van de hertog van Brabant tegen de hertog van Juliers. Hij ontving, in het jaar 1578, het land van Merlo door de dood van zijn moeder.

Hij trouwde met Catherine, erfgename dochter van Gilles, Sire de Weyer; het droeg Vair een fess Of met drie granaten Gules. Ze leefden in 1586 en brachten meerdere kinderen voort, van wie de volgende worden genoemd:

1) Arnold, heer van Ghoor;

2) Jean, heer van Merlo en Ysselsteyn, vermeld in het jaar 1412 (1);

3) Allard, Vader de Weyer, huwde N. de Kriekenbeek;

(1) Men vindt in de Genealogical Quarters door Leblond, p. 158, dat Berthe de Ghoor, dochter van Jean, heer van Weyer, en van Jeanne de Montfort, zilver met drie hoorns keel droeg.

156-

4) Daniël, gelieerd aan Gertrude, vrouwe van Kaldenbroek, dochter van Allard (1);

5) Willem van Ghoor;

6) Een paar vrouwelijke nakomelingen.

Arnold, heer van Ghoor, bekend als Aldenghoor, was ontvanger-generaal (Land-rentmeester) van de hertog van Gelre, 1455-1448. Hij verzegelde in 1447 de brieven waarmee Jacques, Sire de Hornes, aan het klooster van de Dominicanen in Aix-la-Chapelle de tienden van Ophoven en Grymeltsloe schonk. Het zegel draagt ​​de afdruk van de drie stammen. Hij huwde Isabeau Van Oost de Hellenraed, en had slechts één dochter Gertrude, vrouwe van Aldenghoor en

(1) Heerschappij in Boven-Gelderland of Boven-Gelderland. We vinden in Fahne, Geschichte der kölnischen, julischen und bergischen Geschlächter, p. 114, wat volgt: Allard de Ghoor, heer van Kaldenbrock, in Opper-Gelderland,

gevonden, in 1579, op de Rijksdag van Keulen. Hij stierf in 1585. Zijn vrouw, Ursule de Wienhorst, kocht een plaats bij de deur voor de hervormden die niet op heilige grond of op de begraafplaats begraven mochten worden. Hun zoon Adolphe was nauw betrokken bij de godsdienstoorlog. Zijn huis in Kaldenbroek werd geplunderd. Hij werd zelf krijgsgevangen gemaakt door de Spaanse troepen en stierf in de gevangenis. Zijn / haar zoon Allard, die een misalliantie had gemaakt, stierf in 1603. Zijn goederen van Dornick en die welke zich bij het hertogdom Kleef bevonden, vielen in handen van zijn neef Jean von Wilach; zijn eigendommen in het land van Munster gingen over op zijn neef Von Linden, en zijn domeinen in het aartsbisdom Keulen kwamen in de familie van Hoen. Zijn zuster Catherina was getrouwd met Adolphe-Frédéric, graaf van Esseren, en bracht hem als bruidsschat het huis van Kaldenbrock, de Goershoff in Schwölgen, het wierookvat in Wevclinchoven, de Kessel-hoff en de Bachus-hoff in de heerlijkheid Hinsbeek. , en tenslotte de Bongartshoff bij Grubbenvorst vallend onder Kasteel Grubben.

157

van Hellenraed, die trouwde met Thierri, heer van Boetselaer, erfelijke schenker van Kleef.

Sinds dit huwelijk vermeldt Butkens, van wie we de voorgaande genealogie gedeeltelijk hebben overgenomen, onder de verschillende leden van de Ghoor-familie niet langer de bezitter van de heerlijkheid van deze naam. Alleen, na verschillende generaties van deze familie te hebben gerapporteerd, zegt hij dat Françoise de Ghoor, vrouwe van Villiar, Oudrimont, Pesch, Maila en Broucille, in het jaar 1587 trouwde met Herman-Thierri de Mierlaer, heer van Ghoor en Meyel, die stierf in 1625. Zijn vrouw was overleden in 1604 (1).

In de genealogie van de familie Vlodorp vinden we dat Guillaume de Vlodorp, zoon van Gérard, erfgelofte van Roermonde, en Elisabeth van Haeften, omstreeks 1550 heer van Ghoor was. Hij is getrouwd met Elisabeth van Montfort.

De wapens van de familie van Ghoor zijn: zilver met drie hoorns of squinches keel, de wapen die lijken allemaal op die van het huis van Hornes, behalve het email van het schild.

Er bestond eens in Over-IJssel, op het grondgebied van Twent, een andere heerlijkheid van Goor, onder het bisdom Utrecht; de eigenaren waren getiteld Graven van Goor en verschijnen in verschillende openbare akten, zelfs daterend uit de 11e eeuw. Het is daarom passend

(1) Butkens. Brabantse trofeeën, t. 11, blz. 101.

• 158 –

dit domein niet te verwarren met het onderwerp van onze Kennisgeving (1).

In het oude aartsbisdom Keulen bestonden ook twee families met de naam Goor, die echter geen enkele band schijnen te hebben gehad met de heren van Ghoor, bij Hornes. De eerste van deze families droeg Azure, met een slurf of waarop een vogel Sable zat. De top van de tweede werd gedeeld door een fess, en het opperhoofd verdeeld in twee kantons, die van rechts belast met een ongebreidelde leeuw en die van links geblokt met drie lijnen (2).

Kasteel Aldenghoor.

Terugkerend van St-Elisabeth naar het dorp Hornes, vindt men een lage maar vruchtbare grond, bewaterd door een arm van de rivier de Neer en door verschillende schaduwrijke vijvers van mooie steegjes van hoge bomen, beplant met een lijn, die een soort coulisse vormen . Op deze plek staat het kasteel van Aldenghoor. Een enorme vijver die de gebouwen omhult,

(1) Zie voor de geschiedenis van het graafschap Goor in Over-IJssel, Oudheden en gestichten van het bisdom van Deventer, door H.V.R., t. Ik p. 396. (2) Fahne. Geschichte der Kölnischen, Jülischen und Bergischen Geschlächter, p. 114.

-159-

biedt slechts toegang via een naar het noorden geplaatste ophaalbrug, waardoor men uitkomt op een middelmatig boerenerf, rechts begrensd door een sloot, gevormd door dezelfde vijver. Het wordt overgestoken op een tweede brug, die uitkijkt op een zeer grote toren, ondersteund door een vierkant paviljoen van vijftien of zestig voet breed. De hoeken van dit gebouw zijn voorzien van vier vierkante torentjes, waarvan de maat niet overeenkomt met de hoogte. De appartementen in dit hoofdgebouw zijn comfortabel en talrijk. De tuin, gelegen op het westen, is een uitgestrekte en open moestuin, waarvan de enige omheining een met water gevulde sloot is, begrensd door een palissade van op borsthoogte uitgehouwen haagbeuken. Dit kasteel, zetel van het landschap van het naburige dorp Halen, behoort vandaag toe aan de familie Keverberg (1).

In 1789, toen Frankrijk, Nederland en het Vorstendom Luik zich in revolutie vormden, trok de bisschop van Luik zich terug in Trier en van daaruit richtte hij zijn grieven tot het keizerlijk hof van Wetslaer, waartoe het land Luik behoorde als lid van de Kring van Westfalen.

De revolutie werd veroordeeld door het Hof van Wetslaer en de koning van Pruisen en de paltsgraaf van de Rijn kregen de opdracht het vonnis met wapens uit te voeren. Daarom stuurden ze een legerkorps

(1) Délices du pays de Liège, t. IV, p. 161.

-160-

naar de stad Luik. Het stond onder bevel van generaal Baron de Schleiffen.

Het hoofdkwartier van deze troep was gevestigd in het kasteel van Aldenghoor, waar generaal de Schleiffen de afgevaardigde ontving die door de Staten van het land van Luik was gestuurd en waarvan de burgemeester van de stad, de heer de Chestret, deel uitmaakte. Deze deputatie, zo wordt gezegd, was bedoeld om uitstel te krijgen van de uitvoering van Wetslaers beslissing.

M. Wolters Notice sur Láncien comté de Hornes…1850